سید جواد ذاکر

سال هشتاد و شش و ایام اولین

سالگرد ارتحال آقا سید جواد ذاکر

بود، دیدم رو بلوک‌ های رو به روی

قبرستان نو و رو دیوارهای اطراف

و حتی رو دیـوار حوزه علمیه قم

با اسپری نوشته بودن:

تنها ظلمی که هرگز آمرزیده نمیشود ؛

شرک به خدای یگانه است

خیلی دلم می‌ خواد اونا رو الان

ببینم و ازشون بپرسم چطور شد

اونی که هیچ وقت تلویزیون

نشونش نداد، اونی که جلساتش

تو قم به خاطر فشار و آزار و

اذیت‌ ها تعطیل شد، اونی که

خوندنش تو تهران رسماً ممنوع

بود و اونی که حتی خبر ارتحال

و تشییع با اون عظمتش هم تو

رسانه‌ها بایکوت شد؛

خلاصه همونی که همه دنیا دست

به دسـت هم دادن که اسـمی ازش

نباشه،چطور شد که آخر کار همون

خدا و اهل بیت ؛ اون قــدر بردتش بالا

تا جاییکه اراده‌ اش بر این شد که

بعد این همه سال ازرفتنش صدای

یا حسین غریب مادرش رو از

حرم‌ های مقدسه قم و مشهد و

کربلا و نجف و حتی از شهرهای

اروپا و آمریـــــــکا به گوش مردم

برسونه

شنیدین که می‌ گن:

چراغی که ایزد براَفروزد

هر آن کس که پف کند ریشش بسوزد

روحت شاد ذاکر ِ خوش الحان حسینی

شادی روحش فاتحه مع الصلوات

جناب آقای حسین طاهری عزیز و بزرگوار

صمیمانه از شما تقدیر و تشکر میکنیم که

شب اربعینی ، یاد و نام سید عزیـزمان را

در کربلا زنده کردید و ان شاالله دعای

خیر سید ذاکــر عزیزمان بدرقه زندگیتان

باشد. الهی آمین